سوال:

سلام

من  دختر 18 ساله ای هستم که نمی دونم با تنهایی چه کنم؟ من یه خواستگاری دارم که اون منو پسندیده باهم صحبت کردیم پسره 21سالشه من خودم دودل هستم ولی خونوادم ناراضی هستن میگن به درد من نمیخوره و سیگاری هم هست من خودم تو شرکت بیمه کار میکنم فقط تا 2بعداز ظهر وقتی میرم خونه خیلی احساس تنهایی میکنم برای همین با پسرا تلفنی صحبت میکنم خودمم خیلی دوست دارم ازدواج کنم ولی همیشه احساس میکنم که تا اخر عمرم مجرد میمونم . شما بگید که چیکار کنم خواهش میکنم راهنماییم کنید

جواب :

خواهر گرامی ام سلام . اولا امید خود را نسبت به آینده از دست ندهید . شما هنوز فرصتهای بسیار زیادی دارید .

 سیگار کشیدن چیز خوبی نیست . البته خواستگار سیگاری اگر دست از روشش بر دارد می تواند مورد خوبی برای ازدواج باشد. خانواده شما هم لابد به همین دلیل سیگار کشیدن با ایشان موافق نیستند .

ضمنا شما می توانید با توجه به سنی که دارید امیدوار باشید تا خواستگاران بهتری پیدا کنید .

در هر حال اگر به ایشان علاقه دارید می توایند با خانواده تان صحبت کنید تا دست کم چند جلسه برای آشنایی بیشتر برقرار کنند شاید پسر خوبی بود.

و اما اینکه با تنهایی چه کنید : شما سعی کنید دوستان خوبی برای خود انتخاب کنید و با آنها همواره درد دل کنید . یک دوست خیلی خوب خداست یک دوست خیلی خوب هم کتاب است . سعی کنید ادامه تحصیل بدهید و ساعات خالی خود را با ورزش و سرگرمی های سالم پر کنید و هنر های زنانه را بیاموزید . به مهمانی های سالم بروید و برای ازدواج اعلام آمادگی کنید. همیشه موفق باشید

سوال: 

سلام

زنی هستم 42 ساله که 5 ساله متارکه کردم یه پسر دارم که با خودم زندگی میکنه . تو این مدت که مجردم با مردهای زیادی آشنا شدم که متاسفانه همشون فقط قصد وقت گذرونی و سوءاستفاده داشتند .الان بشدت تنهام و احساس نیاز به یه همدم دارم که منو از تنهایی در بیاره ولی پیدا نمیشه .باید چه کرد؟

جواب :

خواهر گرامی ام سلام علیکم اولا بد نیست علت متارکه ی قبلی خود را مرور کنید شاید راهی برای بازگشت وجود داشته باشد . ثانیا نسبت به آینده نا امید نباشید راه برای ازدواج باز است و مردانی که قصد تشکیل یک خانواده ی سالم دارند نیز کم نیستند

بهترین راه چاره ی شما این است که خود را در معرض ارتباط با بانوان خانواده دار و اصیل و نیز خانواده های اصیل بگذارید و اعلام آمادگی کنید . مطمئن باشید کسی پیدا خواهد شد

سوال:

سلام

من یک  پسر 27 ساله  ساکن تهران هستم. مشکلی برایم به وجود آمده که خواستم از راهنمایی و مشاوره ارزشمند شما برای تصمیم گیری بهتر کمک بگیرم. و این مشکل از این قرار است که به یکی از دختر های همکلاس خود پیشنهاد ازدواج دادم . البته خودسرانه  اقدام نکردم و موضوع را با خانواده ام مطرح کردم البته خیلی روی خوشی نشان ندادند. مدتی بااو صحبت کردم و شناخت نسبی ای از او پیدا کردم. تا اینکه بالاخره خانواده ام را راضی کردم تا به اتفاق خواهرم و مادرم برای آشنایی به منزلشان برویم اما ظاهرا مورد پسند آنها واقع نشد و بر خلاف تصورم با مخالفت شدید خانواده ام به دلایلی از قبیل ظاهرساده و سطح پایین تر از خودمان و دوری راه و غیره روبرو شدم. اما احساس کردم که او کمی دلبسته شده و از آنجایی که او فردی احساسی است وقتی قضیه را با او در میان گذاشتم و خواستم که تکلیفمان را مشخص کنم  بسیار ناراحت شد و پذیرش این مطلب برایش سخت و با واکنش های احساسی همراه بود. ناگفته نماند که من هم دلبستگی کمی به او نداشتم. و درک این قضیه برای هر دو ما کمی دشوار بود. به طوریکه از شدت ناراحتی او، من هم کمی دچار افسردگی ، ناراحتی و پشیمانی شدم. لازم به ذکر است که من با خواسته قلبی خود و نه فقط از روی احساس  وهوس اقدام به ارائه پیشنهاد خود کرده بودم. تا مدتی درگیرودار و تردید بودم و بعد یک مهلت دو هفته ای از جانب ایشان دریافت کردم که اگر میتوانم نظر خانواده خود را در این مدت جلب کنم و تغییراتی در شرایط ایجاد کنم .که من هم اقداماتی انجام دادم و حتی از خواهرم برای میانجیگری و ایجاد تغییر در نظر خانواده کمک گرفتم که باز هم نتیجه نداد. که مهلت من تمام شد و نتیجه ای هم در بر نداشت. تااینکه تصمیم گرفتم و باایشان که برای کاری به تهران آمده بود قرار ملاقاتی را تنظیم کردم ودیدار و خداحافظی کردم. که همچین آسان هم نبود. چه برای من و چه برای او.ناگفته نماند که من به احساس ایشان ایمان داشتم و دارم که مرا واقعا دوست دارد. خیلی سعی کردم که با درگیر کردن خود با مسایل کاری و آموزشی ایشان را فراموش کنم ولی نشد. حالا از این میترسم که او یا خانواده اش این نشدن و این به هم نرسیدن را به پای نخواستن و تردید من بگذارند و پیش خود فکر کنند که من او را بازیچه قرار داده ام. این ترس به قدری در من تاثیر داشته که خودم نیز انگار به این باور رسیده ام که اصلا انگار تمام این داستان فقط یک بازی بوده که به جای خطرناکی کشیده شده و انگار اورا سر کار گذاشته ام وهر لحظه ممکن است باعث آبروریزی بدی شود!!!قبلا از نشدن این قضیه استرس و اضطراب داشتم اما حالا انگار از شدن این قضیه استرس و اضطراب دارم !!! حالا به این نتیجه رسیده ام که واقعا من میتوانم در آینده مورد های بهتری هم از هر لحاظ داشته باشم. اما از این هم میترسم که بازهم فکرم پیش او باشد و این مورد جدید هرچه قدرهم که خوب باشد باز این محبتی را نسبت به ایشان داشتم به این مورد خوب نداشته باشم و به مرور دچار سردی و بی محبتی شوم. از طرفی هم می ترسیدم که اگرهم خانواده ام موافقت می کردند حالا خانواده او دیگر جایی برای حرفی نگذارند و با اقدام مجدد مخالف باشند و حتی اگر هم ایشان وارد زندگی من میشدند اگر با کوچکترین حرفی یا کنایه ای مورد اذیت واقع می شد باز نمیتوانستم تحمل کنم و از کرده خود پشیمان می شدم. به همین خاطرواقعا دچار گمراهی شده ام و نیاز به راهنمایی و مشورت دارم

جواب :

دوست عزیزم سلام . اگر مطمئن هستید که به هم نمی خورید دیگر نیازی به عذاب وجدان نیست . با خیال راحت رابطه را قطع کنید و تصورات وسواس آمیز را کنار بگذارید . اینکه آنها در مورد شما چه قضاوتی خواهند کرد نیز به خودشان مربوط است و شما لازم نیست غصه ی فکر کردن دیگران را بخورید مهم این است که شما خلافی نکرده باشید . وقتی شما قصد جدی برای شناخت داشته باشید و بعد از انجام معارفه های کافی نتیجه گرفته باشید که به هم نمی خورید دیگر خلافی رخ نداده که بخواهید عذاب وجدان داشته باشید . اما : اگر بدون دلایل موجه و فقط از روی دو دلی و تردید ایشان را رد کرده اید به عقیده ی من هنوز دیر نشده , یکبار دیگر ابتدا با خانواده تان صحبت کنید اگر موافقت آنها را کسب کردید دوباره به خواستگاری بروید منتها اینبار با عزم جدی بروید تا دوباره برنامه ها بهم نخورد. موفق باشید

دختر 24 ساله ام . این هفته نامزدیمه ولی نامزدم هنوز موهامو ندیده .موهام نسبتا کمه و ریزش داره و نازکه .یعنی ریزش موی ارثی هست . خیلی ناراحتم.برای خوب شدنش دارم قرص و اینا می خورم که فعلا اثری نداشته :(( این تو روحیم خیلی اثر گذاشته و وقت هایی که به موهام توجه می کنم خیلی اعتماد به نفسمو از دست می دم . می گید به یه نفر سوم بگم .نشون دادم ولی بقیه می خوان دلداری بدن و میگن مهم نیست و عادی میشه و از این حرفها . بعدشم می گن اگه بهش بگی بدتر حساس می شه و بدتر می شه
می گید محرمیت یا این که بدون حجاب ببینه و از نظر شرعی اشکال نداره . فکر نمی کنم بشه . چون اولا فکر نمی کنم خانوادم رضایت بدن . بعدش مطرح کردن از جانب خودم باعث کوچک شدن من می شه . بعدشم چون چند سال سابقه اشنایی داریم و بهش علاقه ی زیادی دارم اگه موهامو ببینه و بخوره تو ذوقش واقعا نمی دونم باید چه کار کنم ! این مورد در مورد ترک های پوستی هم دارم ! این ها دیگه نشون دادنش خیلی سخته .  با وجود شرمو حیای دخترانه نمیشه طوری جلوش ظاهر شد که اون ترک ها را ببینه و در مقابل خانواده خودم و خانواده اون بهم احساس سبک شدن دست می ده . لطفا هم شما و هم دوستان بهم کمک کنید و بگید چه کار کنم با وجود زمان کمی که داریم . حدود 3 سال هست اشنایی داریم و البته میشه نامزدی را هم عقب انداخت .نمی دونم باید چه کار کنم لطفا سوال من را روی سایت بزارید تا دوستان جواب بدن.خواهش می کنم . وقت کم دارم

جواب :

خواهر گرامی و گرانقدرم سلام به نظر می رسد شما زیاد نگران قضاوت مردم در مورد خودتون هستید ترک های پوست یا کم پشت بودن موها که مشکل خیلی مهمی نیست . منی که نویسنده ی این سطور هستم نیز هم ترک پوستی دارم هم موهام کم پشته . شما کافیه که خیلی با اعتماد به نفس مشکلتون رو مطرح کنید و اصلا نترسید . سعی کنید عزت نفس داشته باشید و بدونین که این ایرادها جرم نیست و چیز طبیعی ای هست که همسر آینده تون هم باید با اینها کنار بیاد و اگر هم کنار نیاد این بدی شما رو نمی رسونه . شما می تونید شفاهی با ایشون صحبت کنید در این مورد . اگر هم نیاز بود می تونید مدتی با هم محرم موقت باشید و به مرور در رفت و آمدهای مختلف به ایشون نشون بدید که چه وضعی دارید ولی بطور کلی توصیه می کنم این مشکلها رو بزرگ ندونید

سوال: 

سلام
من 27 سالمه و در سال 83 از همسرم جدا شدم و تا الان هم ازدواج نکرده ام خواستگاران زیادی داشتم ولی نمی پسندیدم اونارو همه بهم میگن از قیافه چیزی کم نداری فقط شانس نداری راست میگن الان هم خواستگار آخری که داشتم به خاطر استخاره بهم خورد ولی نتونستیم هر دوتامون از هم دل بکنیم بهم پیشنهاد ازدواج موقت داده چه کنم؟ موندم از یه جا نمیخوام گناه کنم و از یه جاهم اگر باهاش محرم بشم نمیتونم برم پیشش چون فقط تلفنی ارتباط داریم و من با خانواده ام زندگی می کنم چون بچه ندارم و پدرم اجازه نمیده خانه مجردی داشته باشم و مخالف مخالفه با ازدواج موقت در ضمن اگه کسی متوجه بشه واسه خودم بده به نظر شما من چه کنم؟فقط بهم نگید با یکی دیگه ازدواج دایم داشته باش چون خواستگارام خیلی کم شدندو اینو خیلی دوست دارم چون ایمانش خوبه ولی اخلاقش از من تندتره میگه صبر کنیم تا ازدواج دایم منو راهنمایی کنید خسته شدم از این وضع خیلی افسرده شدم هیچ جا نمیرم چون هم سن و سالای خودمو میبینم حسرت میخورم و بدتر میشم ضمنا من در سایت همسریابی ثبت نام کرده ام و پیامهای زیادی دریافت کرده ام سوال اول اینکه آیا میشه اعتماد کرد تاکنون اعتماد نکرده ام. و سوال دوم اینکه چگونه اونا رو بشناسم ؟

جواب :

خواهر گرامی ام سلام . الف) استخاره در همه ی خواستگاریها مناسب نیست و خیلی اوقات اصلا جای استخاره نیست و مردم اشتباهی استخاره می کنند در حالیکه اصلا کار خیر احتیاج به استخاره نداره .  ب ) ازدواج دائم به هر حال برای شما بهتر از ازدواج موقته  ج ) سایتهای همسریابی اشکالی ندارن  و بعنوان یک شبکه اجتماعی می تونن کمک کار شما در یافتن یک همسر مناسب باشند د ) اگر ایشان را دوست دارید توکل به خدا کنید و ازدواج کنید. دائم و موقتش خیلی هم مهم نیست می توانید مدتی موقت باشید و سپس تبدیل به دائم کنید. همیشه موفق باشید

من دوران کودکی حدوده 7-8 ساله بودم- زمان جنگ- که عمل روی پام انجام شد . دررفتگی مفصل لگن داشتم. متاسفانه اون موقع رسیدگی خوب نبود و مثل الان نبود که کاری کنن که بخیه ها نشون نده. الان روی هر دو پای من اثر عمیق بخیه و اثرات عمل هست دوست داشتم با یکی که تقریبا شرایطش مثل منه ازدواج کنم ولی پیش نیومده تا حالا. الانم قراره که با دو تا خواستگاری که معرفی شدن به فاصله چند روز صحبت کنم. موندم که چجوری این مسئله رو مطرح کنم! بگین چکار کنم. قبلا سپاسگزارم از راهنماییهای کارساز شما

جواب :

خواهر گرامی ام سلام . صداقت چیز خوبی است . شایسته نیست نقص موجود را بطور کامل کتمان کنید اما در مراحل اول خواستگاری آنرا مطرح نفرمایید بلکه اجازه بدهید مدتی بگذرد خوبیهای شما را که متوجه شدند یک نقص پیش پا افتاده ای مثل بودن جای بخیه خیلی درد سر ساز نخواهد بود . معمولا در موقعی که نقصی را می خواهید مطرح کنید ابتدا اجازه بدهید با خوبیهای شما آشنا شوند سپس نقص را مطرح کنید . انشا الله موفق باشید

سوال:

سلام

من دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهرانم 24 ساله از یک خانواده مذهبی خواستگارهای زیادی توی دانشگاه وفامیل دارم ولی به دلیل مشکلی که از نظر جسمی دارم واین مشکلو تنها پدرومادرم می دونن حتی اجازه دیدن خواستگارا رو هم نمیدم چه برسد به بحث وگفت وگو مشکل من ناباروریه من سعی می کنم با نزدیک شدن به خدا این مشکلو از یاد ببرم ولی فشار روحی سختی با اومدن خواستگارا ی خوب به من هجوم میاره از شما تقاضای کمک ومشاوره دارم

 جواب :

خواهر گرامی ام سلام شما مطمئنید که ناباروری دارید ؟ بسیاری از مشکلات جسمی به برکت پیشرفت علم قابل درمان است . اگر ناباروریتان حل نشد خودباوریتان که حل شدنی است . خودتان را باور کنید . باور کنید که خدا صلاح دانسته فلان نقص جهت آزمایش شما در شما باشد . منی که نویسنده ی این سطور هستم نیز از سلامتی جسمانی کامل برخوردار نیستم (در این دنیا کس بی غم نباشد ... اگر باشد بنی آدم نباشد) من هم از برخی ضعف های جسمانی رنج می برم اما اجازه نمی دهم این ضعفها بر من غلبه کند . همیشه این شعار را بخاطر بسپارید : ترس از شکست از خود شکست دردناک تر است . شما امید خود را از دست ندهید مطمئن باشید به ازای شما که نمی توانید بچه دار شوید , کسی هست که یا نتواند یا نخواهد بچه دار شود و یا اینکه از قبل بچه داشته باشد . اصلی ترین چیزی که می توانم بگویم این است که بقول معروف دچار خود کشی از ترس مرگ نشوید . خواستگاران را راه بدهید. با آنها موضوع را مطرح کنید فوق قضیه این هست که رد می کنند اینکه شکست بزرگی نیست . دنیا به آخر نمی رسد . زندگی پر از سعی و خطاست. همیشه موفق باشید

سلام . امروز نیمه ی شعبان است . دیشب که شب عید بود می خواستم بروم سمت مسجد که دیدم راه بندان شده نگو افراد نیکوکار داشتند شربت پخش می کردند و با این کارشان راه را بند آورده بودند . کارشان طبق قوانین بین المللی صحیح نیست اما دل را چه می توان کرد در همین فکر ها بودم که فهمیدم برای اینکه دیرم نشود مجبورم موتور بگیرم این هم یکی دیگر از آداب و رسوم ما ایرانی هاست که وقتی دیرمان می شود به راحتی می توانیم موتور بگیریم آخر موتوری ها خیلی راحت می توانند لایی بکشند و از قوانین تخلف کنند . کارمان طبق قوانین بین المللی صحیح نیست اما دل را چه می شود کرد.

خلاصه رفتم سمت موتوری ها و گشتم یکی شان را که ریش سفید تر بود و معلوم است زن و بچه دار هست و روی موتورش هم علائم مذهبی نصب کرده پیدا کردم . آخر این هم از آداب ما ایرانی هاست که روی اتومبیل و موتور هایمان شعار های مختلف می نویسیم  کارمان طبق قوانین بین المللی صحیح نیست اما دل را چه می توان کرد ؟

حالا اینجا را خوب داشته باشید :

 توی دلم گفتم بگذار یه چند تومن پول گیر این بابا بیاید که ظاهرا از دیگران بهتر است . قبول دارم قضاوت صحیحی نیست اما دل را چه می شود کرد .

وقتی رسیدیم در مسجد گلبانگ اذان و چراغانی های دور مسجد فضا را معنوی کرده بود هرچه به راننده ی موتور گفتم چقدر تقدیم کنم گفت قابلی ندارد . نگرفت ! نگرفت که نگرفت .

کلام آخر :

الف ) قبول دارم که طبق قواعد بین المللی صحیح نیست اما دل را چه می توان کرد؟

ب ) امروز از بچه ی برادرم که از انگلیس آمده و مدتی را مهمان ماست پرسیدم بدی ایران به نظرت چیه ؟ گفت اینکه اسمش ایرانه . گفتم پس باید اسمش چی می بود ؟ گفت : بهشت

ج) چه می شد همین یک عیب را نداشتیم و قانون گریز نبودیم؟

د) گوش اگر گوش من و ناله اگر ناله ی توست ...... آنچه البته به جایی نرسد فریاد است

پرسید :

اینکه یک روحانی مظلوم به خاطر دفاع از یک دختر بدحجاب چشم خود را از دست بدهد تقصیر کیست؟

گفت :

به نظر من عمده‌ی تقصیر به گردن همان دختر بدحجابی است که ساعت ده شب با آن وضع در خیابان راه می‌رود و زمینه‌ی تعرض و مزاحمت اراذل و اوباش به خود را فراهم می‌آورد... وقتی با آرایش و پوشش عجیب و غریب شهوت انگیز در شهر جولان می‌دهند و دل جوانان را می‌برند، باید بدانندکه گاهی نمی‌توان عواقبش را کنترل کرد...

گفتم :

نه ! من معتقد نیستم عمده ی تقصیر به عهده ی همان دختر باشد. حاج آقا شما که خود تحصیلات حقوقی و قضایی دارید و استاد همه ی ما کم سواد ها و یبسواد ها هستید استحضار دارید که عمده ی تقصیر به عهده ی مباشر جرم است نه سبب . چه رسد که حتی شاید بتوان گفت آن دخترک نه سبب بوده و نه مباشر . اگر هم سبب بوده قوی نبوده .

پس جسارت مرا بپذیرید .  چون برای اینکه وانمود کنم آدم  روشنفکری هستم و طرفدار جمع کنم مجبورم طرف آقایون اونطرفیون را بگیرم . البته اینها هم زرنگ تر از این حرفها شده اند و دیگر گول طرفداریهای تصنعی ما را نمی خورند !! و من اینجا می شوم مرغی که در عزا و عروسی سر بریده می شود . از اینطرف مانده و از آنطرف رانده !

ولی از جدی گذشته ! جدا من معتقد نیستم عمده ی تقصیر به عهده ی آن دخترک باشد می دانید چرا ؟ اصلا فرض کنین من اون دختره ام می دانید چی می گفتم ؟ می گفتم آخه بابا من کی گفتم این لات های اراذل شتر چموش شهوتشون رو در خونه ی من بخوابونن من فقط خودم رو بزک کردم که جلوه گری کنم و از من خوششون بیاد نه اینکه ...شون بیاد . ثانیا گیرم که گفته باشم . کی گفتم به سمت من حمله ور شن و بدون مهارت در عشقبازی , بلکه تجاوزکارانه به من هجوم عدوانی ببرن؟ ثالثا گیرم که خواستار تجاوز بوده باشم . کی گفتم به سر اون روحانی مظلوم اون بلا رو بیارن و به ایشون حمله ور شن ؟ می بینید حاج آقا ؟ این یک پروسه است .

یه سوال : شما فیلم اون شیری که توی سیرک با شنیدن غرش شیر ماده تحریک می شه و به جوون مردم حمله می کنه و خون خالیش می کنه رو دیدین؟ ماده شیری در قفس می غرد , شیر نری در قفس صدای ماده شیر را می شنود , تحریک می شود به جان مربی سیرکی می افتد که او را از دشت و آزادی به بند کشیده و خیال می کند که دارد او را تعلیم می دهد . نه این شیر اسرار صحیح زیستن را تعلیم ندیده , اسرار خوب خدمت کردن به مربی سیرک را تعلیم می دیده . بگذریم .

خلاصه جوون مردم را خون خالی می کند و پلیس هم دیر می رسد و دریغ از اسلحه ی بیهوشی . مثل همیشه زود بازده ترین و سلبی ترین اقدام رخ می دهد . آری شیر در قفس نر را می کشند و شیر در قفس ماده را سنبل شیطنت و فساد و افساد می پندارند و مربی سیرک می شود مظلوم ترین جوون روزگار. نمی گویم تشبیهم صحیح است و بلکه اصلا نمی گویم قصد تشبیه دارم . اما می گویم زبان حال آن دختر , همان زبان حال شیر ماده است بلکه قدری تند تر . می گوید بابا تو که شیر نیستی آدمی . گیرم که من انسانی را تحریک کرده باشم آیا تو   ای انسان تو   ای اشرف مخلوقات و تو   ای خلیفه الله تو نیز باید مثل یک شیر درنده خو  , درندگی کنی؟ افساری به شتر شهوتت بزن